Indonesië, Tandjoeng Priok, 4 februari 1958, 13.00 uur.
Vaarwel Indonesië, vaarwel mijn lief! Met weemoed maar toch met enige opluchting, eindelijk dan het veilige vertrek uit Indonesië. 'Ons' geboorteland, het land waar we opgroeiden en van hielden, een laatste blik naar de kustlijn waar de palmen ons uitwuifden. Het land waar ooit onze voorouders ervoor zorgden dat Europese wortels zich in de vruchtbare Indonesische grond konden ontwikkelen. Weg uit Indonesië en op weg naar een nieuwe toekomst. Pa had er moeite mee.
|
|
|
|
|
|
|
Boven: afscheid van de laatste verbindingslijn met Indonesië: de sleepboot. Het doorknippen van de 'navelstreng' was een feit. De overtocht met tien kinderen en één neef kon beginnen. Wij kregen de hutten met de nummers: 408, 410CD, 408EF en 412H.
|
Afscheid van geliefden, afscheid van opa Romeo, oom Fried, Indonesië....
|
Boven: aankomst te Singapore, 6 februari 1958, 05.00 uur. Na het bunkeren van stookolie aangemeerd om 11.00 uur. We mochten niet van boord. 7 Februari 06.00 uur vertrokken op weg naar Aden.
|
|
|
|
|
9 februari om 09.00 uur de evenaar gepasseerd waarbij we bezoek kregen van koning Neptunus. Weemoed en ons afscheid van Indië werd enigzins verzacht door verschillende festiviteiten aan boord. We hadden zelfs een 'Miss Aurelia' verkiezing met een verrassende ontknoping.
|
Neptunus wordt geïnstalleerd. De Italiaanse bemanning deed zijn uiterste best om de passagiers te vermaken.
|
Tijd voor een waterdoop waarbij ook alle bezoekers het moesten ontgelden. Lopende aan mijn moeders hand werd ik doodsbang en wou zo snel mogelijk de slaaphut in. Angst dat Neptunus en zijn 'bende' mijn moeder en mij iets 'aan' wilde doen. Mijn moeder kreeg de slappe lach en trok me juist verder om zich nog meer aan mijn angst te kunnen vermaken. Als 'troost' kreeg iedere passagier ter gelegenheid van het bezoek van Neptunus een mooie oorkonde met de naam van een zeedier. (Afb. hieronder: de oorkonde van uw webmaster)
|
Het was wennen op het schip, de vreemde geuren, een mengsel van zeewater, stookolie en andere onherkenbare zaken. Zeeziekte diende zich aan, vooral op het moment dat je een bord figuurtjes-vermicellisoep met een nog vreemdere geur kreeg voorgeschoteld. De figuurtjes in de soep was volgens mij een middel om je af te leiden zodat je de misselijkheid kon overwinnen. Ook een middel voor afleiding waren de spelletjes aan boord, de kinderen werden goed bezig gehouden.
Foto onder: 13 februari 1958, op het bovendek doen kinderen spelletjes. Van je ras, ras, ras, klapperdeklap....
|
Afb. rechts: mijn oorkonde voor het passeren van de evenaar, de dekselse Neptunus had het 'geniale' idee om mij "Puitaal" te noemen, de haaien of andere prachtige zeedieren waren zeker al vergeven.
Foto onder: het kinderdek waar we veilig konden spelen.
Op de foto van links naar rechts: op het bankje Inge, Grace (achter de poppen), de met ons meegereisde neef Andre 'Vent' de Winter (mocht even als oppas fungeren) en op de voorgrond Eugenie en Lex.
Foto rechtsonder: neef Andre de Winter onder de schoorsteen.
|
|
|
|
|
|
Het promenade dek. (Klik op de foto voor een vergroting)
Links: bekende, kennis of wildvreemde? Pa had in iedere geval totaal geen last van contactvrees en was altijd in gesprek met anderen.
Rechts: familie op bankje op het promenadedek. Was het de familie van de man waar Pa mee aan het praten was? De kinderen waren in iedere geval van dezelfde leeftijd als wij. Herkent u uzelf? Mail me.
|
|
|
Links: ons schip in de haven van Aden.
Rechts: schepen wachten in het Suezkanaal.
Links en rechtsonder: door Pa gekochte ansichtkaarten van Aden.
Onder: groepsfoto in Aden met links: Megens, onder: Ben Theuvenet, rechts: Leysius en midden: George, Roy, Meity en Ma.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Boven van links naar rechts: Suezkanaal, aankomst Port Said 22-3-58, 22.30
Links en rechts: Italië, Sicilië, Messina, aankomst 26-3-58, 08.00 uur.
Messina, een plaats dat in het verleden flink heeft geleden van verschillende wereldoorlogen (Romeinse, Eerste en Tweede). Links een agent bezig met het regelen van 'grote verkeersdrukte'. Rechts een monument voor gevallenen.
|
|
|
Links: de oorlog heeft zijn sporen in Messina nog goed achter gelaten. Op het gebouw achter ons zijn de vele kogelgaten nog goed zichtbaar.
Rechts: ondanks alle littekens van de oorlog bleef de bevolking vriendelijk en mocht Ruud toch nog even voor de foto op de paard en wagen van de koopman.
|
|
|
Links: eindelijk, het eerste terrasje in Messina waar we eindelijk van de vermoeiende excursie konden uitrusten. Op de foto van links naar rechts: Ruud, Eugenie, Lex, Ma en Roy (met een pizza in z'n hand?)
Rechts: een winkeltje met de Siciliaanse eigenaresse en haar dochter voor de deur. In dit winkeltje keken we onze ogen uit! Vele miniatuur soldaatjes en in de etalage is nog een accordeon te zien!
|
|
|
Links: 26-3-58, 15.00 uur, vertrokken uit Messina op weg naar Genua. Op het schip konden we weer wat bijkomen van het rondwandelen in Messina, landbenen werden weer zeebenen.
Rechts: Grote schoonmaak voor de aankomst in Genua. De schoorsteen van het schip werd stevig onder handen genomen.
|
|
|
Rechts: De ontknoping! Ons trots van de familie, zus Nel werd gekozen tot Miss Aurelia! Ik vond het al wat vreemd, wat waren de Italianen tijdens de reis toch bijzonder aardig tegen ons.
|
|
|
|
Links: eerste eilanden voor Genua. Iedereen was blij maar toch gespannen. De spanning en kriebels van het onverwachte, wat staat ons te wachten? De spanning van al 'onze hebben en houden' weer op orde brengen. Zijn alle kinderen compleet en bij elkaar?
Rechts: 28 maart 1958, eindelijk de haven van Genua met veel NATO oorlogsschepen.
|
|
|
Rechts: en dan was het zover, afscheid van 'ons' bijzonder schip, afscheid van de bijzondere aardige Italiaanse bemanning, afscheid van de brug van 'onzekerheid' naar de 'onzekere' veiligheid. Eerste voet aan het Europese vaste land met nog een lange treinreis naar Nederland voor de boeg. Onder aan de looptrap namen Ma, Grace, Inge, Lex, Meity en Ruud nog even afscheid, arrividecci, arrividecci!
|
|
|
|
|
Linksboven en middenboven: station van Genua waar we dezelfde dag nog om 16.45 uur naar Nederland vertrokken. Onze treinplaatsen waren W2-9 t/m 15 en W3-9 t/m 12.
Linksboven: Ruud, Roy, ?, Andre en Bram voor het instappen in de treinwagon.
Middenboven: Pa met twee medereizigers op de foto en zoals gewoonlijk altijd in voor een praatje.
|
Rechtsboven en rechts: de treinreis naar Nederland is begonnen en begint door het industrieterrein van Genua.
|
|
|
Links: we keken onze ogen uit, ook zoals het moment dat we in Duitsland een kasteel in de Rijn zagen. Wat een toevalligheid, de cirkel is rond, we bevonden ons op het geboortegrond van de andere deel van onze voorouders waar ooit een 'von Ende' rond het jaar 1825 via Nederland naar Nederlands-Indië vertrok.
|
|
|
En om de toevalligheid compleet te maken; uw webmaster reed in het jaar 1973 op dezelfde spoorlijn na een bedrijfsongeval in Zuid-Duitsland langs dezelfde kasteel en maakte op bijna het exacte punt zoals zijn vader in 1958 een foto van de nu gerestaureerde kasteel (The Pfalz Castle) foto rechts.
|
|
Hierboven: de route Genua/Italië - Budel/Nederland. De treinreis liep door de landen Italë, Zwitserland, Duitsland en aankomstpunt Budel-Nederland.
|
|
En dan eindelijk! Aankomst Nederland, eerste opvangplaats Budel en na Zwitserland de tweede kennismaking met SNEEUW! In Budel verbleven we twee weken waarna we uiteindelijk met de bus naar onze tweede opvanggelegenheid, pension ' De Meijerij' bij Amersfoort reisden. Op de foto van links naar rechts: Pa, Meity. Eugenie, Lex, Grace, Nel en Inge.
|
|
